Vanaf 10 juni j.l. ben ik in een revalidatietraject in revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht. Ik ben dit traject gestart omdat ik met burn-out klachten ben uitgevallen van mijn werk bij Rabobank Nederland. Ik ben ontzettend blij dat ik deze kans gekregen heb om op deze manier weer helemaal tot mezelf te komen en dat er met een gespecialiseerd team gekeken wordt hoe mijn leven met een beperking nog verder geoptimaliseerd kan worden.

Toch is zo’n traject ook heel erg confronterend. Dat heb ik nu al gemerkt. Voor de ergotherapeut moest ik een weekschema bijhouden waar ik in moest vullen wat ik ieder half uur doe. Een hele week lang, iedere dag! In de week dat ik dit in moest vullen, had ik een redelijk rustig weekje. Er waren wel een aantal dingen die ik moest doen en regelen, maar ik was veel thuis om goed te kunnen rusten. Toen ik afgelopen vrijdag met mijn prachtig ingevulde schema bij de ergotherapeut kwam, vertelde zij mij dat ze vond dat mijn schema nog steeds te vol is en dat ik meer rustmomenten in moet bouwen. Dit hoeft niet voor de rest van mijn leven, maar op dit moment is dat wel belangrijk, omdat ik in een overbelaste fase zit. Dit kwam best hard bij mij binnen, omdat ik het gevoel heb dat ik op dit moment alleen maar met mezelf bezig ben en geen tijd heb voor mijn sociale leven. En ik ben zo gek op mensen! Het werd mij wel duidelijk dat er nu echt iets structureels moet veranderen, want anders kan ik nooit meer zo van mensen genieten zoals ik dat ooit gedaan heb.

Naast mijn behandelingen bij de fysiotherapeut, ergotherapeut, sportinstructeur, logopedist en de revalidatiearts ben ik ook onder behandeling bij een maatschappelijk werker. Zij wist in eerste instantie niet zo goed waar ze mij mee zou moeten helpen, omdat ik alle regeldingen prima op de rit heb. Ik heb haar uitgelegd dat ik dat ook wel prima kan, maar dat ik deze zaken vooral met mijn hoofd doe. Daarnaast ben ik nog heel vaak verdrietig om wat er met mij gebeurd is en hoe mijn leven er nu uitziet. Dit verdriet zit nog heel diep in mijn hart. Ik wil mijn gesprekken bij de maatschappelijk werker dan ook benutten om hier beter mee om te kunnen gaan.

Ik ben nu op een punt in mijn leven aangekomen waarbij een grote omslag gemaakt moet worden. De afgelopen 16,5 jaar ben ik vooral bezig geweest met revalideren om ooit weer te kunnen lopen en om net zo goed te zijn als ‘normale’ mensen. Ik ben naar mijn eigen basisschool terug gegaan, naar een gewone middelbare school en heb een HBO-opleiding in vier jaar afgerond. Daarom is het niet zo gek dat ik nu tegen een burn-out aanzit. In De Hoogstraat wordt mij nu regelmatig verteld dat het niet erg is om ‘anders’ te zijn dan andere mensen en dat het juist goed is dat ik mijn eigen tempo en belastbaarheid bepaal. Dit is totaal tegen mijn drijfveren van de afgelopen jaren in en daarom kan deze omslag ook niet in een paar weken plaatsvinden. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat dit gaat lukken. Om een stap vooruit te kunnen doen, zal ik eerst een stapje terug moeten doen om mijn lichaam en geest eerst weer even de rust te geven die gevraagd wordt.

Nu ik dit traject onderga, ben ik er van overtuigd dat dit de juiste weg is die ik nu ingeslagen ben. Het is niet erg dat ik anders ben dan andere mensen. Ik ben uniek en ik ben Manon! Alle dingen die ik nu meemaak, zorgen ervoor dat ik steeds meer mezelf word en steeds meer de echte Manon aan de wereld kan laten zien.


Volg mij op sociale media!

Afgelopen dinsdag was de preview van de theatershow van Smart&Sexy. Tijdens deze middag heeft Lisa een voorproefje gegeven van haar theatershow die in oktober in première gaat. Een show die gaat over vrouwen, ontwikkeling en gelukkig zijn. Een echte aanrader!

Voor mij was de middag een moment van ontspanning en even alle stress om me heen vergeten, maar even met jezelf bezig zijn. Soms kan dat zo verhelderend werken! Voorafgaand aan de show kregen we allemaal een inspiratiekaart. Op mijn kaart stond: Wat zou liefde doen…? Dit heeft te maken met de wijze Smart&Sexy-tip om te denken en handelen vanuit liefde. Het gaat niet om de resultaten, maar om de intentie waarmee iets wordt gedaan. Wanneer iets vanuit liefde gedaan wordt, zullen de resultaten ook positief uitvallen.

Ik zit al meer dan 16 jaar in de rolstoel, maar pas sinds ik op mijzelf woon (sinds eind november 2012) ben ik er pas achter gekomen met hoeveel instanties mensen met een beperking te maken hebben en hoe erg alles met elkaar samenhangt! Soms lijkt mijn leven net een spinnenweb met ik in het midden en alle instanties en personen er omheen. Iedere instantie zal gestart zijn met het idee om vanuit liefde mensen te willen helpen, maar soms zie je door de bomen het bos niet meer.

Daarnaast gaan veel instanties uit van wat ik niet (meer) kan en niet van wat ik allemaal (nog) wel kan. Dat vind ik heel erg jammer, want er zijn nog genoeg dingen die ik wel kan! Zelf ben ik heel positief ingesteld en probeer ik alles positief te benaderen en in ieder mens iets goeds te zien, maar soms is dat erg lastig in dit doolhof en word ik er moedeloos van.

Om die reden is zo’n ME-time middag goed om regelmatig in te plannen en weer eens even van iemand anders te horen dat je geweldig bent. Uiteraard is het de bedoeling dat je jezelf geweldig gaat vinden en dat je dit bijvoorbeeld tegen jezelf zegt als je in de spiegel kijkt. Maar het is al een eerste stap als je jezelf zo’n geweldige middag gunt.

De inspiratiekaart van Smart&Sexy staat nu op mijn dressoir en iedere keer als ik hier langs kom, word ik eraan herinnerd om het leven vanuit liefde te benaderen. Door middel van dit blog wil ik jou ook inspireren om meer vanuit liefde te gaan denken en handelen. En natuurlijk ben ik heel erg benieuwd naar je ervaringen! Let me know! 😉

Ben je ook benieuwd geworden naar de show van Lisa? Check hier de speellijst en zie wanneer de show in jouw stad te zien is!


Volg mij op sociale media!

Op het moment dat ik deze blog schrijf, zit ik lekker in de zon. De afgelopen dagen ben ik niet zo fit geweest en een portie vitamine D doet dan wonderen!

Toch ben ik de afgelopen dagen hartstikke hard bezig geweest voor mijn afstuderen. De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met het houden van interviews met werkgevers, maar ook met andere stakeholders van mijn afstudeerproject. Wat ik merk is dat deze interviews mij erg veel energie geven! Ik vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en te netwerken. Ook vind ik het fijn als ik werkgevers kan voorzien van nieuwe kennis op het gebied van de arbeidsparticipatie van mensen met een lastig lichaam (body & brain). Hier word ik gelukkig van en dat kun je aan mij zien: ik straal!

Gisteravond had ik een spreekbeurt bij de fractie van GroenLinks van de gemeenteraad in Wijdemeren (omgeving Loosdrecht/Hilversum). Ik was hiervoor gevraagd door een werkgever die ik een paar weken geleden geïnterviewd heb voor mijn afstudeerproject. Doel van deze spreekbeurt was om iets te vertellen over de arbeidsparticipatie van mensen met een functiebeperking en waarom het belangrijk is dat werkgevers meer mensen met een beperking gaan aannemen in het reguliere arbeidsproces. Reden dat ik gevraagd was voor deze bijeenkomst is omdat ik ook mijn persoonlijke ervaringen met werkgevers kon delen.

Alle aanwezigen waren direct enthousiast. GroenLinks heeft dan ook een zeer positieve visie op mensen met een functiebeperking. De fractie gaat onderzoeken hoe ze meer vorm kunnen geven aan de arbeidsparticipatie van mensen met een functiebeperking in hun gemeente. Hiervoor willen ze graag gebruik maken van mijn kennis en ervaringen. Dit is uiteraard prima.

Ook vinden de mensen die ik gisteravond gesproken heb dat dit onderwerp hoger op de agenda zou moeten komen in Nederland. Een stap in de goede richting zou daarom zijn dat ik mijn verhaal kan vertellen bij een televisieprogramma, zoals De Wereld Draait Door. Hier zeg ik uiteraard geen nee tegen! Maar we zijn nog hard op zoek binnen ons netwerk om binnen te komen bij dit programma. (tips zijn altijd welkom!)

Hetgeen ik hierboven beschreven heb, heeft ervoor gezorgd dat ik gisteren met een zeer positief gevoel en een grote glimlach op mijn gezicht naar huis reed. Dit is dus hetgeen waar ik van ga shinen! Ben jij er al achter waar jij van gaat stralen?


Volg mij op sociale media!

Herkennen jullie het volgende? Je wilt aanspraak maken op een bepaalde regeling of voorziening, maar je komt niet door de keuring heen, omdat je er te ‘goed’ voor bent. Je bent net te zelfstandig, te slim of te behendig om in aanmerking te komen voor een voorziening die met je lastig lichaam (handicap/chronische ziekte) te maken heeft. Dit heb ik de afgelopen 15 jaar al zo vaak te horen gekregen en op dit moment is dit weer het geval.

Ik ben aan het kijken of ik in aanmerking kan komen voor een Fokus woning. (voor meer info zie: www.fokuswonen.nl) Dit houdt in dat je zelfstandig woont in een eigen huurhuis, maar dat je 24 uur per dag hulp kunt inroepen. Om in aanmerking te komen voor een Fokus woning moet je minimaal 5 uur hulp per week nodig hebben. Dit is 3 kwartier per dag.

Met het leven zoals ik dat op dit moment leef, kom ik 10 minuten per dag vraag om hulp te kort om in aanmerking te komen voor Fokus. Je zult denken: Wat is nou 10 minuten? Maar op weekbasis is het best veel. Nu word ik voor de keuze gesteld om meer dingen die ik zelf kan uit handen te geven en hier hulp bij te vragen, zoals bijvoorbeeld het aankleden ’s ochtends of mijn lunchpakket maken voordat ik naar mijn werk ga. Op zich is er natuurlijk niets mis met het vragen van hulp voor dingen die je zelf niet (gemakkelijk) kunt, maar voor mij was dit wel even een issue. Ik weet nog hoe blij ik 1,5 jaar geleden was toen ik mijzelf eindelijk zelfstandig kon douchen ookal kost het 1,5 uur en een hoop energie. En nu zou het betekenen dat ik dat uit handen zou moeten geven.

Dit weekend heb ik er heel goed over nagedacht en toen ik mij gisteren aan het opmaken was, viel mijn oog op de bedel van Smart en Sexy die ik tegenwoordig draag. Deze staat voor: Liefde, Verbinden en Loslaten. Dit vind ik wel erg typerend voor mijn situatie. Sowieso is mijn goede voornemen voor 2012 om liever voor mijzelf te zijn en beter voor mezelf te zorgen en deze bedel helpt mij daar telkens aan herinneren. Wat betreft Fokus passen de drie woorden ook perfect hierbij. Als ik een eigen huisje heb, doe ik dat uit Liefde voor mijzelf en uiteraard de mensen om mij heen. Ik wil dolgraag zelfstandig zijn en als ik een eigen huisje heb, moet ik alles zelf regelen. Daar kijk ik erg naar uit! Daarnaast denk ik dat een eigen huisje ook erg Verbindend kan werken. Er is dan letterlijk een afstand tussen mijn ouders en mij en ik ben dan niet meer afhankelijk van hen. Hierdoor ontstaat er een andere verbinding tussen ons. Ten slotte het Loslaten. Dat heeft betrekking op de activiteiten die ik nu zelf kan, zoals het douchen en brood smeren en dergelijke, maar ook op bepaalde relaties en gewoontes. Ik moet het oude en vertrouwde loslaten en een nieuw leven op zien te bouwen. Ik probeer de dingen die ik nu zelf kan en waar ik straks bij geholpen ga worden al iets meer los te laten. Ik denk nu: Als ik ’s ochtends geholpen word bij het aankleden, heb ik de stress daar niet meer van en kom ik niet meer zo vermoeid op mijn werk. Dan kan ik op mijn werk goed presteren en desnoods na mijn werk nog wat boodschapjes doen. Want dat moet dan ook gebeuren. Het zal mij dus ook veel vrijheid geven. Ook heb ik in het weekend nog energie over om eens spontaan met een vriendin op een terras te gaan zitten.

Ik ga mijn best doen om voor de woning in aanmerking te komen, omdat ik er nu van overtuigd ben dat het me veel rust en vrijheid zal geven.


Volg mij op sociale media!

Dinsdag las ik op Twitter: ‘Besteed geen tijd aan dingen die je niet kunt beïnvloeden, maar steek je energie in de dingen die je wél kunt veranderen’. Dit is een quote die mij erg aanspreekt. Vanaf eind vorig jaar probeer ik hier meer aandacht aan te besteden, maar ik vind dit erg lastig. Ik ben een erg emotioneel persoon en kan er niet tegen als het niet goed gaat met de mensen die ik liefheb.

Dit nieuwe jaar, 2012, is voor mij een nieuwe start. Ik wil dit jaar laten zien wie Manon van den Heuvel nu echt is. Daarom staan er een aantal belangrijke zaken op mijn ‘to-do-list’, zoals:

  • Het afronden van mijn HBO-opleiding Personeel en Arbeid;
  • Een eigen huisje vinden waar ik 24/7 terecht kan en volledig mijzelf kan zijn;
  • Een baan vinden die bij mij past en waarin ik mijzelf kan laten zien;
  • Mijn grenzen leren kennen (hiermee bedoel ik onder andere grenzen in het kader van belastbaarheid in combinatie met mijn lastig lichaam);
  • Nog zelfstandiger worden dan dat ik nu al ben;
  • Genieten van het leven!

Dit zijn een aantal dingen die op mijn verlanglijstje staan voor het nieuwe jaar. Ze zijn nog niet helemaal SMART (Specifiek-Meetbaar-Acceptabel-Realitisch-Tijdsgebonden) uitgewerkt, maar daar ben ik druk mee bezig.

Het nieuwe jaar begon voor mij gelijk goed. Op 2 januari werd ik namelijk geopereerd aan het litteken op mijn voorhoofd dat ik 15 jaar geleden heb opgelopen bij het auto-ongeluk waardoor ik in de rolstoel terecht ben gekomen. Ik heb al 15 jaar heel erg veel last van hoofdpijn. Nu weet ik dat dit ook verband heeft met het drukke leven dat ik lijd, maar ook voor mijn uitstraling vroeg ik me af of dit litteken niet minder zichtbaar zou kunnen zijn. De neuroloog in het Zuwe Hofpoort ziekenhuis in Woerden heeft mij doorverwezen naar de plastisch chirurg en hij verzekerde mij ervan dat hij het mooier kon maken dan dat het was. Dit is dus afgelopen maandag gebeurd.

In eerste instantie stond ik er niet zo erg bij stil bij wat er met mij zou gaan gebeuren, maar op Nieuwjaarsdag begonnen de zenuwen toch toe te slaan. Maandagochtend om 7.30 uur werd ik al naar de OK gereden en in de voorbereidingskamer brak het zweet mij uit. Het is ook een rare gedachte dat ik 15 jaar geleden op deze datum in coma lag en dat ik nu opnieuw geopereerd werd aan de schade van het ongeluk. Om 9.30 uur deed ik mijn ogen weer open en nadat ik iets gegeten had tussen de middag en aangekleed was, mocht het infuus eruit en mocht ik om 13.30 uur weer naar huis. De eerste middag heb ik lekker relaxt op de bank het eerste seizoen van Gooische Vrouwen gekeken en bezoek gehad van mijn lieve vriendinnetje. Het is heel erg fijn om berichtjes en cadeautjes te krijgen van mensen die met me meeleven. Ik wil jullie daar allemaal voor bedanken.

Vanavond (donderdagavond) heb ik voor het eerst sinds de operatie echte hoofdpijn gehad. Van de artsen mag ik iedere dag 8 Paracetamol, maar tot op heden was dit nog niet nodig geweest. Nu begint de wond te genezen en voel ik de huid hier en daar lichtelijk trekken. Dit brengt toch wel wat pijn met zich mee. Wel moet ik zeggen dat het me erg meevalt! Ik had het erger verwacht! Het resultaat is ook heel erg mooi! Een heel dun potloodstreepje blijft er van het litteken over, maar dat zal straks bijna niet meer te zien zijn. Ook was de druk direct van mijn voorhoofd af toen ik wakker werd. Dit is echt een verademing.

Na 15 jaar kan ik dus met volle overgave zeggen dat dit een nieuwe start is voor mij. Hopelijk kan ik met deze ingreep het hoofdstuk van het ongeluk en de revalidatie weer een beetje meer afsluiten. Ik weet dat dit een turbulent jaar voor mij gaat worden met vele veranderingen, maar ik ben er helemaal klaar voor en weet zeker dat het me gaat lukken! Ik hoop dat 2012 voor jullie net zo’n prachtig jaar mag worden als voor mij.


Volg mij op sociale media!

Dag allemaal,

Welkom op mijn website! Deze website wil ik graag uitbreiden tot een zakelijke pagina die ik kan gaan gebruiken als ik mijn studie afgerond heb in juli a.s.. Tot die tijd zal ik hier blogs plaatsen over mij en over de dingen die ik meemaak. Tot nu toe stonden mijn blogs op blogspot onder de volgende link: http://manonvdheuvel.blogspot.com/, maar vanaf nu zal ik ze hier gaan plaatsen.

Ik hoop dat jullie met plezier een bezoek brengen aan mijn website.

Met een hartelijke groet,

Manon van den Heuvel


Volg mij op sociale media!