Een vakantiebaan gevonden, ondanks mijn arbeidsbeperking!

Nu ik mij bij Independent Recruiters inzet om vanuit ons label Independent Ability mensen met een arbeidsbeperking te bemiddelen naar gave functies, dacht ik weer eens terug aan mijn eerste werkervaring met mijn rolstoel. Ik heb toen een zomer lang met veel plezier fulltime gewerkt bij een bedrijf in mijn toenmalige woongemeente Montfoort. De laatste tijd krijgen sollicitanten met een arbeidsbeperking veel te maken met vooroordelen vanuit de werkgevers en de regeltjes van de overheid. Maar hoe ging dit 9 jaar geleden? In deze blog vertel ik hoe ik mijn eerste echte (bij)baantje scoorde bij een echte werkgever!

Vakantiewerk

Toen ik 16 jaar was, wilde ik graag een bijbaantje om in de zomervakantie wat extra geld te verdienen. Mijn droom was namelijk om aangepaste rijlessen te nemen als ik 18 jaar werd en mijn vriendinnen waren immers ook hard aan het werk in de vakantieperiodes om met vriendinnen op vakantie te gaan en om te sparen voor hun rijbewijs. Ik was jong en had nog nooit eerder gesolliciteerd. Van het bestaan van uitkeringen voor mensen met een arbeidsbeperking, zoals de Wajong, wist ik nog helemaal het bestaan niet af. Hier kom je pas mee in aanraking als je 18 jaar wordt. Ik ging nog niet veel om met andere mensen met een beperking, simpelweg omdat ik deze niet in mijn directe omgeving kende. Ik vergeleek mijzelf in alles met mijn drie beste vriendinnen. Zij deden vakantiewerk en dat wilde ik dus ook.

De zoektocht

Aan het einde van het schooljaar van HAVO 4, zo rond de toetsweek, begon de tijd te dringen en ging ik hard op zoek naar een bijbaantje. Ik herinner mij dat ik samen met een kennis alle uitzendbureaus in de buurt langs geweest ben om mijn CV achter te laten en op de dagen dat er niemand met mij mee kon (ik had immers nog geen rijbewijs), belde ik alle bedrijven in een straal van 10 kilometer rondom mijn ouderlijk huis af. Aan de telefoon vertelde ik dat ik 16 jaar was, in een rolstoel zit door een auto ongeluk en dat ik op zoek was naar een vakantiebaantje. Keer op keer kreeg ik “Nee” als antwoord. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat de mensen aan de andere kant van de telefoonlijn wellicht schrokken van mijn verhaal of beren op de weg zagen door het feit dat ik in een rolstoel zit. Ik was mega positief en wellicht een beetje naïef en ervan overtuigd dat er echt wel één werkgever mij op gesprek zou uitnodigen en dat dit de beste manier was om dit voor elkaar te krijgen.

VWT

Iedere dag belde ik weer een aantal werkgevers van de alfabetische lijst van plaatselijke ondernemers die ik online gevonden had. En steeds kreeg ik hetzelfde antwoord: “Nee”. Totdat ik Rob van Weerdenburg aan de telefoon kreeg van het destijdse bedrijf VWT. Een bedrijf wat de infrastructuur aanlegde voor ICT-systemen, alarmsystemen en telefonie van bedrijven. Ik deed mijn inmiddels standaard verhaaltje en verwachte weer hetzelfde antwoord te krijgen. Echter zei hij dat hij mij graag wilde ontmoeten! Vol verbazing antwoordde ik: “Pardon?” Twee dagen later zat ik samen met mijn moeder (zij was immers mijn chauffeuse) bij Rob aan tafel en vertelde hij mij dat hij mij graag vakantiewerk wilde laten doen als secretaresse. De week daarop ging ik fulltime bij hem aan de slag. Ik nam de telefoon aan, maakte terugbelverzoeken (èn droeg er zorg voor dat deze werden nagekomen) en ik boekte de credit facturen in het betalingssysteem. Ik was zo trots dat er een werkgever was die mij deze kans wilde geven en ging iedere dag met plezier naar mijn werk! Op mijn derde werkdag zei Rob zelfs: “Veel succes vandaag! Ik ga met mijn kids naar een attractiepark in Slagharen. Als er iets is, bel je me maar!” Wat een vertrouwen had hij in mij! Wauw!

Een bijzonder weerzien

Een maand geleden sprak ik Rob weer en we spraken af dat ik bij hem op kantoor langs zou komen om bij te praten. Zijn huidige bedrijf Dynamx is nog steeds in Montfoort gevestigd. Vorige week was het moment aangebroken. In mijn aangepaste auto reed ik naar Montfoort en parkeerde voor de deur. Vol trots vertelde ik dat ik nu andere mensen met een beperking aan werk help en dat ik in een eigen appartement woon. Rob en ik haalde herinneringen op van de tijd dat ik bij hem werkte. Na 1,5 jaar met veel plezier alle schoolvakanties bij Rob gewerkt te hebben, ben ik gestopt omdat de toenmalige zakenpartners van Rob niet overtuigd waren van mijn toegevoegde waarde binnen het bedrijf. Echter heb ik hem dit nooit kwalijk genomen. Ik kon mij vanaf nu volledig focussen op mijn studie Personeel en Arbeid. Ik ben heel erg blij met de werkervaring die ik binnen VWT heb opgedaan. Dit heeft mij zoveel zelfvertrouwen gegeven voor de andere stappen in mijn leven, zoals studie en de eerste keer solliciteren.

Dit verhaal is een goed voorbeeld van hoe ver je met doorzettingsvermogen kunt komen. Ik hoop dat ik jou heb mogen inspireren om ook op zoek te gaan naar jouw droombaan. Wel zie ik met de kennis die ik nu heb dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat mensen met een beperking vakantiewerk doen en dat het heel erg veel tijd en energie kost om de vooroordelen weg te nemen als je geen bekende bent van de werkgever. Nu ik dit weet, ben ik nog dankbaarder voor de kans en het vertrouwen wat mij gegeven is. Ik geloof dat sommige mensen met een reden op je pad komen en dat is in dit geval zeker waar!

Wil jij meer inspiratie voor een gelukkig leven met een beperking en wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwe blogs en video’s? Like dan mijn Facebookpagina en abonneer je op mijn YouTube-kanaal!