De ontoegankelijkheid van de vrijetijdssector voor rolstoelers

Eén van mijn hobby’s is het bezoeken van popconcerten en hierbij valt mij een ding steeds weer op: hoe ontoegankelijk zijn deze concerten voor mensen met een rolstoel. Daarnaast had ik het idee om deze zomer met vrienden een bezoek te brengen aan de Efteling, maar ook hier deed ik een bizarre ontdekking over de toegankelijkheid! In deze blog deel ik graag mijn ervaringen en wil ik meer begrip en aandacht vragen voor de toegankelijkheid van de vrijetijdssector in Nederland. Ik zie het als mijn persoonlijke missie om de toegankelijkheid van Nederland te vergroten, zodat mensen met een beperking beter kunnen deelnemen aan onze samenleving.

Concerten

Kort geleden kondigde Kensington aan dat zij in 2018 een clubtour gaan doen langs verschillende kleine zalen in Nederland. Omdat ik groot fan ben van Kensington wilde ik proberen hier kaarten voor te bemachtigen. Dit is natuurlijk een enorme uitdaging, omdat het om een beperkt aantal rolstoelplaatsen gaat. Bij een concert in de Ziggo Dome zijn er bijvoorbeeld veel meer rolstoelplaatsen beschikbaar. Voorafgaand aan de kaartverkoop heb ik zoals gewoonlijk online uitgezocht op welke wijze ik rolstoelkaarten kon kopen. De reguliere kaartverkoop verliep via Ticketmaster en op hun website was te lezen dat men voor rolstoelplaatsen voor het concert in TivoliVredenburg in Utrecht contact op kon nemen met de kassa van Tivoli zelf.

Op de dag van de kaartverkoop heb ik om stipt 10.00 uur de kassa van TivoliVredenburg gebeld en na 6 minuten in de wacht te hebben gestaan vertelde de medewerkster mij dat ik eerst reguliere tickets zou moeten kopen via Ticketmaster en dat deze vervolgens via Tivoli omgezet konden worden naar rolstoelplaatsen. Dit stond niet zo op de website vermeld. Vervolgens heb ik geprobeerd Ticketmaster telefonisch te bereiken, maar daar was een enorme wachtrij omdat iedereen probeerde om kaarten te bemachtigen. Ook via de website lukte het helaas niet om kaarten te bemachtigen. Na telefonische navraag bij TivoliVredenburg bleken er nog rolstoelplaatsen vrij te zijn, maar hier kunnen dus geen reguliere kaarten meer voor gekocht worden.

Ik ga regelmatig naar concerten, dus met mij hoef je geen medelijden te hebben. Maar wat mij wel frustreert is de slechte communicatie hierover. Rolstoeltickets zijn in mijn ogen net zo belangrijk als reguliere tickets en die kaartverkoop moet je als producent of organisator van een evenement goed organiseren. Tijdens het wachten in de rij bij Ticketmaster borrelde bij mij de vraag op: Wat als 12 mensen in een rolstoel een ticket voor het concert in Tivoli kopen? Dan heeft TivoliVredenburg een probleem, want in de zaal zijn maar een beperkt aantal rolstoelplaatsen. Deze vraag stelde ik vervolgens ook aan de medewerkster van Tivoli. Zij gaf mij als antwoord: “Bij ons is iedereen van harte welkom en wij zullen ons uiterste best doen om iedereen een plekje te geven in de zaal.” Dat klinkt goed, maar als je als rolstoeler de hele avond tegen allemaal ruggen aankijkt, heb je naar mijn mening alsnog niets aan je avondje uit.

In het verleden heb ik al vaker bij Ticketmaster kenbaar gemaakt dat ik de verhouding rolstoelplaatsen tegenover reguliere plaatsen niet realistisch vind en dat ik hier graag over in gesprek wil gaan, maar dit is tot op heden nooit gebeurd.

Aanvulling 26-04-2017
Vandaag ontving ik een reactie op mijn e-mail van de afdeling kaartverkoop van TivoliVredenburg. Zij gaven aan op dit moment bezig te zijn met het aanpassen van hun beleid voor de verkoop van rolstoeltickets en dat hierdoor onduidelijkheid ontstaat bij de medewerkers hierover. Omdat ze vinden dat bezoekers hier niet de dupe van mogen zijn krijg ik als tegemoetkoming en bij hoge uitzondering 2 (rolstoel)tickets voor het uitverkochte concert. Dat is natuurlijk leuk nieuws voor mij, maar daarnaast hoop ik dat ik de medewerkers aan het denken heb gezet over hun beleid. Bij deze wil ik TivoliVredenburg complimenteren met de nette afhandeling van mijn vraag om opheldering.

De Efteling en Apenheul

Afgelopen zaterdag ontplofte mijn Twitter door de vloedgolf aan reacties van mensen met een beperking op het nieuwe beleid van de Efteling wat 1 maart 2017 is ingegaan. Dit houdt in dat mensen met een beperking alleen toegang krijgen tot attracties via een speciale rolstoelvriendelijke ingang op vertoon van een medische verklaring van een onafhankelijke huisarts.

Het gesprek van Amber Bindels met de Efteling trok mijn aandacht, omdat ik zelf ook een bezoek aan dit attractiepark wil brengen met vrienden deze zomer. Allereerst is het natuurlijk belachelijk dat wij als rolstoelgebruikers moeten ‘bewijzen’ dat we gehandicapt zijn en dus gebruik moeten maken van de faciliteiten van de Efteling voor rolstoelgebruikers. Daarnaast frustreert het mij enorm dat mensen zonder beperking zich niet kunnen inleven in hoe dit op mensen met een beperking overkomt. De grootste beperking die ik van mijn hersenletsel ondervind is dat alles in mijn dagelijks leven meer tijd en energie kost. Het beste voorbeeld hiervan is douchen. Dit neemt bij mij een uur in beslag, terwijl mijn vriend binnen 10 minuten klaar is. En dan wordt er nu van mij verwacht dat ik tijd vrijmaak voor een bezoekje aan een (onafhankelijke) arts om toegang te krijgen tot een uitje met vrienden waar ik mij zo erg op verheug. Ik vind het belachelijk! Gelukkig staat de Efteling open voor een gesprek met Amber om andere opties om het misbruik van de ingangen voor gehandicapten te bespreken.

Echter is het niet de eerste keer dat er onduidelijkheid is over het beleid van pretparken voor mensen met een beperking. Drie jaar geleden bracht ik met vrienden een bezoek aan de Apenheul en vooraf had ik op hun website gelezen dat begeleiders van bezoekers in een rolstoel gratis toegang krijgen tot het park.

Met de rolstoel in de Apenheul. Foto door: Stijn de Reus.

“Dat is een financiële meevaller!”, dacht ik. Maar bij de kassa werd mij verteld dat dit niet geldt voor bezoekers in een elektrische rolstoel, omdat zij zich zelfstandig door het park kunnen voortbewegen, zonder hulp van een begeleider. We hebben toen gewoon betaald, maar naderhand heb ik hier per mail opheldering over gevraagd. Naar mijn mening was deze regel namelijk te kortzichtig, want er wordt voorbij gegaan aan het feit dat mensen in een elektrische rolstoel wellicht niet zelfstandig gebruik kunnen maken van het toilet en het restaurant. En mensen in een elektrische rolstoel die gebruik maken van beademingsapparatuur hebben vaak 24 uur per dag een begeleider nodig. Apenheul heeft mijn vraag netjes behandeld en kwam zelf ook tot de conclusie dat dit niet juist is en we hebben het entreegeld van onze begeleiders netjes teruggekregen.

Aanvulling 28-04-2017
Zojuist is bekend gemaakt dat de Efteling vanaf vanmiddag 14.00 uur een ander beleid hanteert voor gasten met een beperking. Het park vraagt haar gasten vanaf nu om zelf een verklaring te ondertekenen waarin je aangeeft dat je een beperking hebt en gebruik wilt maken van de rolstoelingangen en of je zelfstandig of met hulp de attracties kunt betreden. Deze verklaring wordt geruild voor de faciliteitenkaart waarmee je recht hebt op alle faciliteiten voor mensen met een beperking in het park. De verklaring is te downloaden op de website van de Efteling of ter plaatsen te verkrijgen.

Oplossingen

Ik heb voor deze problemen ook geen kant en klare oplossingen. Naar mijn mening heeft het voor een groot gedeelte te maken met het beperkte inlevingsvermogen van instanties en bedrijven. Hier valt nog veel te bereiken. Maar waarom zouden zij niet kunnen leren van de vele ervaringsdeskundigen die we in Nederland hebben? Ik ben altijd bereid om mee te denken met bedrijven en instanties om te kijken wat haalbaar is. Het lijkt mij in ieder geval geen menselijke oplossing als mensen met een beperking in de toekomst overal een document moeten laten zien om te bewijzen dat ze echt gehandicapt zijn. Wellicht moeten er regels gemaakt worden op politiek niveau om te voorkomen dat alle parken een verschillend beleid hebben wat mensen vooraf moeten checken.

Al 20 jaar raken vraagstukken op het gebied van toegankelijkheid mij enorm, omdat ik zo vrij en zelfstandig wil kunnen leven als mogelijk is. Daarnaast ben ik er van overtuigd dat we met elkaar veel meer bereiken dan ik alleen. Ik weet dat er heel veel mensen zijn die dezelfde of soortgelijke problemen tegenkomen, maar die niet zo assertief zijn om het bespreekbaar te maken. Voor deze mensen wil ik graag opkomen en hun stem laten horen. Als ik hun toekomst een stukje positiever kan maken doe ik dat heel erg graag! Daarom ben ik heel erg benieuwd wat jullie als mogelijke oplossingen zien voor deze problemen. Deel jouw ervaring en oplossingen in een reactie op mijn social media!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste blogs en video’s? Like dan mijn Facebookpagina en abonneer je op mijn YouTube-kanaal! Dank je wel!