Vergroot tekst-+=

Het jaar 2013 is voor mij erg verdrietig geëindigd: heftige gesprekken in het revalidatiecentrum die ook een mentaal proces in gang hebben gezet en mijn relatie die ten einde liep. Op oudjaarsavond heb ik besloten dat 2014 mijn jaar zou gaan worden en dat er een hoop positieve dingen gaan gebeuren. Zo hoop ik in maart mijn revalidatietraject in De Hoogstraat af te kunnen sluiten en weer op zoek te gaan naar een baan waar ik mijn kwaliteiten optimaal kan benutten. Ook hoop ik mijn energie weer hervonden te hebben om weer veel leuke dingen te gaan doen en te genieten van het leven!

Het mentale proces wat bij mij in gang gezet is door de revalidatie heeft te maken met het accepteren van wat gebeurd is en verder gaan met de mogelijkheden die je wel hebt. Sinds ik in 2012 op mezelf ben gaan wonen, zijn er veel nieuwe mensen in mijn leven gekomen. Hier ben ik heel erg dankbaar voor en zij zijn een hele grote steun. Maar af en toe is het lastig om uit te leggen wat je allemaal meegemaakt hebt om te komen waar je nu bent. Dit was ook één van de lastige dingen in mijn relatie. Daarom ben ik de afgelopen tijd meerdere mensen op gaan zoeken die mij al mijn hele leven kennen en of die mij in ieder geval al kenden in de tijd van het auto-ongeluk in 1996.

Ik heb vooral gesprekken gevoerd met familieleden: mijn ouders, mijn nicht en mijn oom en tante. Ik vind het fijn om te horen hoe zij de periode van het ongeluk en mijn eerste revalidatie ervaren hebben en hoe ze mijn houding ervaren hebben in die periode. Hierdoor kan ik beter begrijpen waarom mijn huidige revalidatieperiode zo confronterend is voor mij. Ik ben heel erg dankbaar voor de mooie gesprekken die ik over dit onderwerp heb met mensen die mij lief zijn.

Op dit moment ben ik ook heel erg bezig met mijn toekomst. Ik droom er al jaren van om zangles te hebben en mijn stem optimaal te kunnen benutten en al mijn gevoel te kunnen leggen in een liedje. Daarom heb ik aan het begin van dit jaar de stap gewaagd en me ingeschreven voor een kennismakingsles bij Vocal Center. Tijdens deze les heb ik zo ontzettend veel geleerd, zoals de reden waarom ik makkelijker kan zingen dan praten. Dit is zeker iets waar ik mee door wil gaan en past uitstekend bij de dingen die ik graag zou willen doen in de toekomst, zoals nog meer presentaties en trainingen geven.

Ook ben ik begonnen met een loopbaantraject bij Boogh Arbeidsre-integratie, een re-integratiebureau dat gespecialiseerd is in Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Dit is een vervolg op mijn revalidatietraject bij De Hoogstraat. Door middel van gesprekken krijg ik opnieuw inzicht in mijn kwaliteiten en valkuilen en de voorwaarden die nodig zijn om zo weinig mogelijk last te hebben van mijn NAH en om hier op een goede manier mee om te gaan. Tot nu toe word ik hier erg blij van en neemt mijn zelfvertrouwen iedere week weer een stukje toe! Ook ben ik me aan het verdiepen in functies en taken die bij deze functies horen en die me aanspreken om zo nog duidelijker in kaart te brengen in wat voor baan ik helemaal op mijn plek zit.

Ik houd jullie op de hoogte!


Volg mij op sociale media!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *