Berichten

Voor mijn internationale lezers vind je onder deze blog een Engelse vertaling van mijn verhaal.
My international readers will find an English translation beneath the Dutch version of my blog.

Vriendschap in Vrijheid bestaat!

Van 9 tot 16 augustus was het 31st International Maltacamp in Nederland. Ieder jaar wordt dit internationale kamp in een ander land gehouden en zelf ben ik mee geweest toen dit in 2011 in Italië gehouden werd. Dit jaar kwamen er mensen met beperkingen met hun begeleiders vanuit 23 landen van over de hele wereld naar de militaire kazerne in Harskamp om een hele week feest te vieren met elkaar.

Toen ik in Italië was, had ik al aangegeven graag te willen helpen als dit kamp naar Nederland zou komen. Dit wilde ik graag, omdat ik in die week heb gezien en ervaren wat zo’n week te weeg kan brengen bij mensen. Er is zo’n grote saamhorigheid en als gast voelde het alsof die week alles voor mij mogelijk was of mogelijk werd gemaakt. Ook ontmoet je tijdens deze week heel veel mensen van over de hele wereld en ontstaan er vriendschappen voor het leven.

Van tevoren wist ik dat deze week voor mij een grote uitdaging zou worden, maar deze wilde ik heel graag aangaan in het kader van mijn persoonlijke ontwikkeling en om te kijken wat ik aan kan qua belastbaarheid. Zo had ik geregeld dat ik kon overnachten in mijn oude studentenkamer in Ede, zodat ik ’s avonds even weg kon van de drukte van het kamp en een goede nachtrust kon hebben. Op deze manier zou ik mijn energie beter kunnen verdelen over de hele week en niet na drie dagen al doodmoe zijn. Het was heel erg fijn dat deze mogelijkheid er was!

Tijdens het kamp zat ik bij het team van de Infodesk/receptie. De mensen van de verschillende landen kwamen zich bij ons in- en uitchecken, het inschrijven voor de verschillende workshops gedurende de week en de ‘bonte avond’ en voor alle andere vragen waren wij ook het eerste aanspreekpunt. Daarnaast hadden we een klein winkeltje waar we truien verkochten met het logo van het kamp en andere kleine souvenirs. Ik vond dit heel erg leuk om te doen, omdat ik bijna alle mensen die op het kamp aanwezig waren wel een keer heb gesproken of in ieder geval voorbij heb zien komen. Ook was dit een goede uitdaging om mijn Engels te oefenen. De eerste dag was dit nog erg onwennig, maar daarna heb ik mijn schaamte opzij gezet en aan het einde van de week waren zelfs mijn gedachten in het Engels!

Al met al was het voor mij een zeer geslaagde week! De week na het kamp ben ik ziek geworden en heb ik nog veel last gehad van lichamelijke kwaaltjes en flinke vermoeidheid, maar de blijheid overheerst. De eerste dagen voelde het zo onwennig om weer thuis te zijn zonder al die mensen om je heen met wie je zomaar een praatje kunt maken als je daar zin in hebt. Het voelde voor mij destijds als gast, maar ook nu als vrijwilliger, alsof ik de hele week in een bubbel leefde. Een bubbel van vrolijkheid, positiviteit, geen grenzen, alleen maar mogelijkheden en heel veel plezier! Zoals de mensen deze week met elkaar omgingen, zo zouden we dat in het echte leven eigenlijk ook moeten doen. Dan zou de wereld er weer een stukje mooier uitzien!

Wat ik deze week geleerd heb in het kader van mijn eigen ontwikkeling is het heel erg scherp in de gaten houden van mijn energieniveau. Ik heb steeds zelf aangegeven wanneer activiteiten te intensief waren voor mij en wanneer ik wat meer rust nodig had. Daarnaast ben ik ook veel zelfverzekerder geworden in de dingen die ik doe. Ik heb meer vertrouwen gekregen in dat ik de dingen goed doe zoals ik ze doe. Ook heb ik mijn ervaring met het Engels praten flink uitgebreid en voel ik me daar nu heel comfortabel bij. Uiteraard heb ik nog veel meer dingen geleerd, maar dat is te veel om hier over uit te wijden. Ik vind het prachtig om te zien hoe je iedere dag weer nieuwe dingen leert en me daar bewust van te zijn.

Het idee dat wij deze week met zoveel vrijwilligers en sponsors mogelijk hebben kunnen maken, geeft me zoveel voldoening! We hebben de ruim 400 gasten een hele goede indruk van Nederland kunnen geven door middel van alle activiteiten en daarnaast zijn er contacten gelegd die wellicht een heel leven lang blijven bestaan. Dat is prachtig!

De website van het kamp: www.maltacamp2014.nl;
Voor meer informatie over de Orde van Malta, klik hier.

Friendship in Freedom exists!

From 9 through 16 august the Order of Malta’s 31st annual International Camp for Disabled Youth was being held in the Netherlands. Every year this international camp is held in another country and I myself went earlier when this camp was held in 2011 in Italy. This year people with disabilities and their helpers came together from 23 countries all over the world to the military base in Harskamp to party a whole week long.

When I was in Italy, I already indicated I would like to act as a volunteer when this camp would come to the Netherlands. I was enthusiastic about this idea, because I saw and experienced what a week like these can attribute to people. The amount of togetherness is wonderful and as a guest it really felt like everything was possible or at least made possible for me. Also during this week you meet lots of people from all over the world and friendships for life find their origin.

Even before the start I knew this week would become a huge challenge for me, but I really wanted to encounter this for my personal development and to experience the limits of my physical load. Therefore I arranged that I could sleep again in my former student room in Ede, so I could slip away at night from the crowds at the camp and have at least a good night of sleep. This way I would be able to distribute my energy over the week and not be exhausted after three days. I am very happy this possibility was given to me!

During camp I was with the team of Infodesk/Reception. People of all of the countries came to check in and out with us. Subscriptions for the several workshops during the week and the Furry Night were also performed at the desk, for any other question we were the first contact. Besides that we hosted a little shop in which we sold sweaters with the camp’s logo and several small souvenirs. I really enjoyed this, because I spoke to almost every person present at the camp or at least I saw them all passing through. For practicing my English this was a great challenge. The first day I was a little unaccustomed to the language, but I quickly put my shame aside and at the end of the week even my thoughts were in English!

In the end it was the most successful week! Sadly I went ill the next week and had several minor physical ailments and was very fatigued, but happiness was still the predominant emotion. The first few days it felt very unaccustomed to be back at home without all those people around you with whom you can have a little chat whenever you want. These few years ago as a guest, but also this year as a volunteer it felt like living in a bubble. A bubble full of happiness, positivity, no borders, possibilities only and a huge amount of joy! The way the people treated each other this week, so it should be in ‘real life’. The world would look a little better!

Foremost thing I learned on my own development was to keep a close eye on my energy levels. I continuously indicated when activities became too intensive for me and when I could use some more rest. In addition I grew on confidence in the things I do. I got more trust in the way the things I do, I do them the correct way. Also my experience talking English is extended quite a bit and I feel very comfortable doing so. Naturally I learned a lot more, but it is way too much to elaborate here. I enjoy to acknowledge you learn every day and I enjoy being conscious of it.

The idea that we made this week possible with so many volunteers and sponsors, this gives me so much satisfaction! We gave all of the more than 400 guests a very good impression of the Netherlands with all the activities and besides there have been made friendships that perhaps will last a lifetime. This is beautiful!

Website of the camp: www.maltacamp2014.nl.

English translation by: Stijn de Reus.

Camp Highlights – Order of Malta International Holiday Camp 2014 from Maltacamp 2014 on Vimeo.


Volg mij op sociale media!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst op mijn website en wat is er veel gebeurd in de tussentijd! Ik heb niet stil gezeten.

Mijn revalidatietraject in de Hoogstraat is nog steeds in volle gang. Eind november is er een nieuw evaluatiegesprek om te bekijken of we het traject in december kunnen afronden of dat we nog even doorgaan. Voor mij is het belangrijk dat als ik stop met het revalidatietraject dat er in ieder geval een nieuwe rolstoel besteld is. Als deze dan geleverd wordt, kan ik altijd nog een afspraak maken met mijn ergotherapeut om de rolstoel samen nog een keer te bekijken en goed af te laten stellen.

Daarnaast merk ik dat er een heleboel innerlijke processen gaande zijn in mij. Deze hebben onder andere betrekking op het acceptatieproces rondom het auto-ongeluk en de overgang van student naar jong volwassene met een eigen huis. Ik merk zeker dat ik vooruit ga! Dit merk aan het feit dat ik minder last heb van rugpijn en hoofdpijn. Dit heb ik onder andere te danken aan mijn ergotherapeut die samen met mij gekeken heeft naar mijn belasting/belastbaarheid. Iedere week vul ik een schema in met wat ik die week moet doen en hoelang, zodat ik gemakkelijk kan zien hoeveel tijd, ruimte en energie ik over heb voor andere dingen en kan ik voldoende rustmomenten inplannen. Doordat ik minder pijn heb, merk ik ook dat ik weer veel meer zin heb om dingen te ondernemen.

Wat ik op dit moment het meest lastig vind, is het contrast in mijn energieniveau. Vorig jaar, tijdens mijn afstuderen, had ik ontzettend veel energie en had ik het gevoel dat de wereld aan mijn voeten lag. Ik wilde nog een (universitaire) opleiding doen en een eigen bedrijf opzetten en wellicht een tijdje in het buitenland gaan werken. Op dit moment moet ik er niet aan denken om nog een studie te gaan doen en in mijn eentje naar het buitenland gaan om daar werkervaring op te doen lijkt me op dit moment geen goed idee, gezien mijn fysieke situatie. Mentaal wil ik het allemaal nog steeds dolgraag, maar mijn lichaam verteld me dat het beter is om dit op dit moment niet te doen. De therapeuten in het revalidatiecentrum vertellen mij dat er wel weer een tijd komt dat ik het allemaal wel weer zie zitten en dat ik dan wellicht alsnog de dingen kan doen waar ik na mijn afstuderen van droomde.

Over het algemeen zie ik dus zeker een stijgende lijn in mijn situatie, maar het contrast met vorig jaar is nog steeds erg groot. Toen was ik een energieke jongedame die stralend in het leven stond en op dit moment ben ik een jongedame die dolgraag van het leven wil genieten en van alles wil ondernemen, maar bij ieder dingetje moet zij rekening houden of ze hier wel energie genoeg voor heeft om het te doen. Voor mij is dat een wereld van verschil. Af en toe erg zwaar, maar ik weet zeker dat het weer helemaal goed gaat komen!

Ik probeer op dit moment op de manieren die voor mij mogelijk zijn te laten zien en merken aan mensen dat ik wel degelijk aan hen denk en dat ik niet helemaal afgesloten ben van de rest van de wereld. Deze kleine tekenen van liefde geven, laten mij zoveel kracht en liefde ontvangen. Dat doet mij zoveel goeds en dat zorgt dat ik toch doorzet om weer de krachtige en stralende Manon te worden die ik was.

Wellicht is dit ook een tip voor jouw leven! Ben je op dit moment druk met studie, werk of andere belangrijke zaken? Laat de mensen van wie je houdt op een kleine en originele manier weten dat je aan ze denkt. Een voorbeeld: stuur een lieve kaart naar je geliefde of koop een klein cadeautje voor je vriendin wat bij haar past en ga bij haar op de thee. Korte bezoekjes of momenten van contact kunnen je alweer zoveel energie geven om door te gaan en kunnen een wereld van verschil zijn.


Volg mij op sociale media!