Steeds betrap ik mijzelf erop dat ik al een lange tijd geen blog meer geschreven heb. Mijn excuus is dat ik vind dat mijn leven niet zo interessant is om over te schrijven. Dit is natuurlijk helemaal niet waar, want ieder leven is de moeite waard en iedereen kan elkaar inspireren op zijn of haar eigen manier. Mijn blog gaat over mijn weg naar geluk en de zoektocht naar mezelf, op alle gebieden: werk, relaties, sociale contacten, gezond leven, leven met mijn beperking, etc. En ik hoop dat mijn verhaal andere mensen inspireert, ook al is het maar een héél klein beetje.

Vanavond heb ik eindelijk weer eens een avondje voor mezelf. Een avondje geen eters of uit eten en geen activiteiten, zoals fysiotherapie, sporten of vergadering. Gewoon een avondje voor mezelf! Daar had ik zo’n behoefte aan! Lekker doen waar ik zin in heb en dat resulteert dan in het opruimen van mijn huis en daarna met een bord vers eten voor de tv zitten met de kaarsjes aan en een leuke serie. Ik hou ervan!

Mijn moeder heeft mij ooit eens verteld dat het lijkt alsof ik sinds het ongeluk steeds meer behoefte heb aan tijd in mijn eentje doorbrengen. Zij denkt dat dit goed te relateren is aan mijn hersenletsel doordat het bij mij toch langer duurt voordat ik alle indrukken en alle informatie die ik op een dag krijg, kan verwerken. Dit lijkt mij een goede conclusie, echter ik weet niet beter. Voor mij is dit altijd al zo geweest.
Als ik een avond of een dag alleen ben, doe ik wat ik wil, maar denk ik ook na over wat ik meemaak en wat ik belangrijk vind in mijn leven. Er is alleen één ding wat mij steeds weer opvalt. Ik vind het heerlijk om mensen om mij heen te hebben, maar kan ook erg verlangen naar rust. Maar als ik deze rust dan eindelijk heb, weet ik niet hoe ik daar mee om moet gaan. Mijn hele week zit vol met afspraken, zoals werk, persoonlijke verzorging, sport, therapie en mijn sociale contacten onderhouden. Dit zorgt ervoor dat ik altijd wel wat te doen heb en bezig ben. Als ik druk ben, zie ik uit naar zo’n avond alleen op de bank, in mijn joggingbroek met een kop thee en een reep chocola. Maar als het dan eindelijk zo ver is, vind ik het moeilijk om me over te geven aan het moment. Hebben jullie hier tips voor? Hoe doen jullie dat? Ik merkte trouwens ook dat ik hier moeite mee had toen ik een dagje naar een wellness ging voor een schoonheidsbehandeling en een heerlijke massage.

Vanavond heb ik me geprobeerd over te geven aan het moment en gedaan wat op dat moment goed voelde. Ik heb heerlijk mijn boek gelezen in de avondzon. Dit is zeker voor herhaling vatbaar!

Laat me weten wat je van mijn blog vindt door hieronder een reactie achter te laten. Dit vind ik erg leuk! Heb je een suggestie waar ik de volgende keer mijn blog over zou kunnen schrijven? Laat het me dan weten! Tot snel!