Berichten

Als je me een beetje kent, weet je dat ik geen klager ben. Ik sta positief in het leven en zie het goede in alles en iedereen! Maar sinds mijn rolstoel vorige week kapot is gegaan (en dit keer echt goed stuk), is mijn wereldje best wel klein geworden. En tot overmaat van ramp ging de voetplaat van mijn elektrische rolstoel (mijn reserve rolstoel) ook nog stuk! Wat een boel tegenslagen tegelijk! Zoals Murphy zei: “Anything that can go wrong, will go wrong.”

Vorige week donderdag stond ik in de badkamer en na het opdoen van mijn make-up draaide ik mij om om naar de woonkamer te rijden toen mijn wiel van mijn rolstoel schoot. Het voelde alsof de as van het wiel uit het mechanisme schoot. Het wiel bleef in 45 graden tegen mijn rolstoel staan wat ervoor zorgde dat ik niet omviel en uit de rolstoel op de grond viel. Ik drukte direct op het alarm wat ik bevestigd heb aan mijn rolstoel en binnen 5 minuten waren er 2 assistenten van Fokus aanwezig. Ik wilde het wiel terug bevestigen aan mijn stoel, maar dit bleek niet mogelijk te zijn omdat het systeem van mijn stoel afgebroken was! Ik ben vervolgens in mijn elektrische rolstoel gaan zitten en heb direct Welzorg gebeld. Binnen 3 uur was er een monteur, maar helaas moest hij constateren dat hij het niet direct kon maken omdat er een onderdeel besteld moest worden.

Gelukkig werkte ik die dag thuis en konden mijn afspraken die dag gewoon doorgaan, want ik kon redelijk goed werken vanuit mijn elektrische rolstoel. Alleen hield ik dit niet lang vol, omdat deze rolstoel een stuk hoger is dan de handbewogen rolstoel en ik hierdoor met een gebogen rug achter mijn laptop zat. Ook kan ik met de elektrische rolstoel niet onder mijn verlaagde aanrecht, dus het niet kunnen koken was een groter probleem. En de hele week eten bestellen leek mij ook geen goed idee nu ik probeer gezond te leven en aan mijn conditie te werken.

De eerste paar dagen waren een regelrechte ramp voor mij en het liefst bleef ik die dagen de hele dag in bed (hier had ik het minste pijn), maar na 5 à 6 dagen begon het zowaar te wennen dat mijn elektrische rolstoel mijn nieuwe vervoersmiddel was geworden en dat ik gewoon wat vaker moest rusten op de dag.

Nadat ik met veel moeite geaccepteerd had dat ik mijn fijnste rolstoel voorlopig nog niet terug zou hebben, omdat het minimaal een week duurt voordat het onderdeel geleverd zou zijn, en ik met mijn werkgever besproken had om thuis te werken leek alles weer een beetje ritme te krijgen. Maar toen ik afgelopen donderdag na een paar uur werken op de bank weer in mijn elektrische rolstoel stapte, brak mijn voetplaat gedeeltelijk af! Ik heb direct het onderhoudsbedrijf gebeld en met veel smeken kwam er de volgende dag een monteur langs. Hij constateerde dat er een onderdeel van de voetplaat gebroken was en dat ook hier een onderdeel voor besteld moest worden. Vervolgens werd ik gebeld door het bedrijf dat mijn handbewogen rolstoel gaat repareren om hier een afspraak voor te maken. Dit is pas op zijn vroegst volgende week vrijdag mogelijk. Dus dat wordt nog een weekje behelpen!

Dat mijn rolstoelen stuk gaan, is voor mij nog niet eens het grootste probleem. Wat ik vooral lastig vind is dat ik nu veel meer hulp nodig heb dan normaal. Een voorbeeld: Mijn mobiele telefoon viel op de grond. Normaal gesproken kan ik deze zelf oprapen vanuit mijn handbewogen rolstoel. Doordat ik nu in mijn elektrische rolstoel zat en deze veel hoger is, kon ik er niet bij. Ik probeerde met een flesje water de mobiel te verplaatsen, zodat ik er wellicht wel bij zou kunnen. Uiteindelijk viel ook het flesje water op de grond en ik bijna uit mijn rolstoel waardoor ik afhankelijk was van de hulp van Fokus om de spullen op te rapen. Als je dit normaal zelf kunt, is het niet fijn om nu hulp te moeten vragen. Het voelt heel passief en dat is voor zo’n actieve tante als ik maar moeilijk te accepteren.

Om wel in beweging te blijven en de pijn in mijn rug tegen te gaan, ga ik nu regelmatig handbiken. Zo heb ik toch het gevoel dat ik fit blijf, ben ik de deur even uit en kan ik mijn gedachten verzetten. Gelukkig is het heerlijk weer! Hopelijk is volgende week het grootste probleem weer opgelost en kan ik weer in mijn actieve rolstoel. Dan kan ik mijn normale leven weer oppakken.


Volg mij op sociale media!

In april 2014 heb ik Olfertjan Niemeijer ontmoet tijdens Emerce E-recruitment in Amsterdam waar wij door Bas Westland aan elkaar gekoppeld waren.

Sinds juli van dat jaar ben ik rustig aan begonnen met werken bij Independent Recruiters. Door verschillende omstandigheden was ik erg onzeker geworden en bang om over mijn eigen grenzen heen te gaan. Ik ben begonnen met het werken op basis van een proefplaatsing. Dit houdt in dat ik 3 maanden met behoud van mijn uitkering aan het werk was. In die periode kon ik mijn uren rustig opbouwen en konden Olfertjan en ik uitvinden of het werk bij Independent Recruiters geschikt was voor mij. Dit ging bijzonder goed! Ik vond het heerlijk om na een lange periode van ziek zijn weer onder de mensen te zijn en een werkritme op te bouwen. Ook vond ik het heerlijk om mijn gedachten te verzetten tijdens het werken.

Al snel gaf ik aan dat ik niet alleen maar administratieve klusjes wilde doen, maar dat ik daadwerkelijk bij wilde dragen aan de core business van Independent Recruiters, namelijk het sourcen en plaatsen van kandidaten. Tijdens mijn studie was ik erg goed in het voeren van allerlei soorten gesprekken op het gebied van Human Resource Management en ik vond het dan ook erg leuk als ik met ervaren consultants mee mocht naar gesprekken met kandidaten. Om steeds meer taken van een recruitment consultant eigen te maken heeft Olfertjan mij leren sourcen. Dit houdt in dat ik op jobboards, zoals Indeed en Nationale Vacaturebank, kijk of ik goede kandidaten kan vinden voor de vacatures die wij op dit moment in onze portefeuille hebben.

In de afgelopen maanden heb ik mijn uren langzaam opgebouwd. Zo ben ik begonnen met 3 uur per week werken en zit ik nu op 14 uur per week. Dit gaat erg goed en ik kan nu een steeds betere balans vinden tussen werk, therapie en ontspanning. Ik krijg binnen Independent Recruiters veel ruimte en vertrouwen om mijn eigen tijd in te delen en aan te geven wanneer het me allemaal te veel wordt. Zo kan ik zelf mijn grenzen nog steeds verleggen. En héél soms, als mijn collega’s zien dat het me te veel wordt, bepalen zij voor mij dat ik mijn rust moet pakken en niet mee ga naar een evenement. Het is heel erg fijn dat mijn collega’s zo met mij meedenken als dat nodig is.

Sinds een paar weken ben ik een nieuw project gestart. Steeds meer klanten vragen aan Olfertjan en mij naar onze ervaring op het gebied van werken met een beperking en zijn benieuwd of zij ook mensen met een beperking een kans kunnen geven binnen hun bedrijf. Dit wordt steeds belangrijker in het kader van de Participatiewet en de Quotumwet. Bedrijven worden verplicht om een volwaardig inclusief personeelsbeleid te voeren waarbij het personeelsbestand een afspiegeling is van de maatschappij. Ik vind het heel erg gaaf om bezig te zijn met dit project, omdat het me op het lijf geschreven is! Mijn netwerk bestaat voor een heel groot deel uit mensen met een beperking en organisaties die zich inzetten voor deze doelgroep. Ik heb nu een aantal gesprekken gehad met kandidaten met een beperking en ik merk dat ik erg blij word van deze gesprekken en dat het me een extra drive geeft om te zorgen dat deze mensen aan het werk komen. Wil je meer weten over mijn project? Klik dan hier.

linkedin3

Manon en Olfertjan Niemeijer


Volg mij op sociale media!

Op het moment dat ik deze blog schrijf, zit ik lekker in de zon. De afgelopen dagen ben ik niet zo fit geweest en een portie vitamine D doet dan wonderen!

Toch ben ik de afgelopen dagen hartstikke hard bezig geweest voor mijn afstuderen. De afgelopen weken ben ik erg druk geweest met het houden van interviews met werkgevers, maar ook met andere stakeholders van mijn afstudeerproject. Wat ik merk is dat deze interviews mij erg veel energie geven! Ik vind het leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en te netwerken. Ook vind ik het fijn als ik werkgevers kan voorzien van nieuwe kennis op het gebied van de arbeidsparticipatie van mensen met een lastig lichaam (body & brain). Hier word ik gelukkig van en dat kun je aan mij zien: ik straal!

Gisteravond had ik een spreekbeurt bij de fractie van GroenLinks van de gemeenteraad in Wijdemeren (omgeving Loosdrecht/Hilversum). Ik was hiervoor gevraagd door een werkgever die ik een paar weken geleden geïnterviewd heb voor mijn afstudeerproject. Doel van deze spreekbeurt was om iets te vertellen over de arbeidsparticipatie van mensen met een functiebeperking en waarom het belangrijk is dat werkgevers meer mensen met een beperking gaan aannemen in het reguliere arbeidsproces. Reden dat ik gevraagd was voor deze bijeenkomst is omdat ik ook mijn persoonlijke ervaringen met werkgevers kon delen.

Alle aanwezigen waren direct enthousiast. GroenLinks heeft dan ook een zeer positieve visie op mensen met een functiebeperking. De fractie gaat onderzoeken hoe ze meer vorm kunnen geven aan de arbeidsparticipatie van mensen met een functiebeperking in hun gemeente. Hiervoor willen ze graag gebruik maken van mijn kennis en ervaringen. Dit is uiteraard prima.

Ook vinden de mensen die ik gisteravond gesproken heb dat dit onderwerp hoger op de agenda zou moeten komen in Nederland. Een stap in de goede richting zou daarom zijn dat ik mijn verhaal kan vertellen bij een televisieprogramma, zoals De Wereld Draait Door. Hier zeg ik uiteraard geen nee tegen! Maar we zijn nog hard op zoek binnen ons netwerk om binnen te komen bij dit programma. (tips zijn altijd welkom!)

Hetgeen ik hierboven beschreven heb, heeft ervoor gezorgd dat ik gisteren met een zeer positief gevoel en een grote glimlach op mijn gezicht naar huis reed. Dit is dus hetgeen waar ik van ga shinen! Ben jij er al achter waar jij van gaat stralen?


Volg mij op sociale media!